Morze Filipińskie jest uznawane za drugie co do wielkości morze na świecie. Akwen ten znajduje się w basenie Pacyfiku i nie ma wyraźnych granic od strony lądu – od oceanu i sąsiednich mórz oddzielają go łańcuchy wysp i podwodne grzbiety. Wartość gospodarcza morza wynika z jego wielowiekowej tradycji żeglugi i rybołówstwa. Tutejsze wyspy są popularne wśród miłośników plażowania i eko-turystów.
Przedstawiamy artykuł, który jest owocem wspólnych działań z przewodnikportugalia.pl
Morze Filipińskie i jego pozycja geograficzna
Morze Filipińskie położone jest na półkuli wschodniej, na południowy wschód od kontynentu euroazjatyckiego (dokładniej Azji). Z północy na południe rozciąga się on od 35 równoleżnika szerokości geograficznej północnej do równoleżnika zerowego (równika), a z zachodu na wschód od 130 do 140 południka długości geograficznej wschodniej. Morze należy do basenu Pacyfiku, znajdując się w jego zachodniej części.
Morze komunikuje się z następującymi elementami hydrograficznymi:
- Ocean Spokojny – z akwenami swobodnie wymieniającymi wodę w rejonie południowym i południowo-wschodnim poprzez szerokie i głębokie cieśniny
- Wyspy Karolińskie, natomiast w rejonie północno-wschodnim i wschodnim wymiana wodna jest mniej aktywna;
- z Morzem Południowochińskim, Morzem Sulawesi i Morzem Sulu przez cieśniny południowo-zachodnie;
- Morze Wschodniochińskie – przez cieśninę północno-zachodnią;
- Morze Japońskie – przez cieśniny północne.
Morze nie ma granic lądowych, istnieją jednak grupy wysp, które warunkowo oddzielają akwen od oceanu:
- Na północy wyspy japońskie (Honshu, Shikoku, Kyushu);
- Na północnym zachodzie znajdują się Wyspy Japońskie (grupy wysp Ryukyu i Okinawa);
- Na zachodzie wyspa Tajwan i archipelag filipiński (Luzon, Samar i Mindanao);
- Na wschodzie archipelag Marianów (Guam, Saipan i Tinian) oraz wyspy: Izu; Bonin; Kajan; Nampo;
Na południu znajdują się archipelagi Yap i Palau oraz Wyspy Karoliny. Linia brzegowa wyspy uzupełniona jest podwodnymi grzbietami oddzielającymi morze od sąsiednich akwenów.
Historia Morza Filipińskiego
Morze Filipińskie znajduje się na Oceanie Spokojnym, zajmując szczególne miejsce wśród mórz marginalnych. Naukowcy wciąż próbują jedynie odpowiedzieć na pytania o jego pochodzenie, opierając się na topografii i budowie geologicznej dna morskiego.
Tworzenie się morza rozpoczęło się ponad 65 milionów lat temu na obrzeżach Oceanu Spokojnego. Początkowo basen zachodni (filipiński) był obszarem oceanu, oddzielonym od niego podwodnymi szczelinami, na zboczach których znajdują się dziś wschodnie baseny morskie – basen Marianów Zachodnich i Nampo.
Dołki na północy zaczęły powstawać około 23 milionów lat temu – obecne głębokości są tu płytsze niż na południu i zachodzie.
Morze Filipińskie jest starożytnym zbiornikiem wodnym, który uformował się jednocześnie z głównymi lądami i górami Oceanu Indyjskiego, Spokojnego i Atlantyckiego. Bogata topografia dna morskiego zawiera dowody na przesuwanie się skorupy ziemskiej i dawną aktywność wulkaniczną.
Odkrywcą morza był hiszpański nawigator Ferdynand Magellan, który w 1521 roku nazwał morze od hiszpańskiego słowa oznaczającego morze, na cześć hiszpańskiego króla Filipa I. Został zamordowany przez miejscową ludność na wyspie Mactan w archipelagu filipińskim.
Sam archipelag stał się oficjalnie znany jako “Filipiny” dopiero w 1565 r. (według innych źródeł w 1543 r.). Sam archipelag stał się oficjalnie znany jako Filipiny dopiero w 1565 roku (według innych źródeł w 1543 roku). W tym czasie wyspy zostały uznane za własność hiszpańską.
Główne cechy charakterystyczne
Pod względem izolacji Morze Filipińskie jest morzem oceanicznym (nie śródlądowym) – nie jest otoczone kontynentami i ma stosunkowo swobodny dostęp do oceanu. Ponieważ morze jest oddzielone od oceanu łańcuchami wysp z cieśninami i podwodnymi grzbietami, bardziej trafne byłoby nazwanie go oceanicznym morzem między wyspami.
Ma kształt rombu i zajmuje łączną powierzchnię 5 726 000 km2, co czyni go drugim co do wielkości morzem na świecie (po Morzu Sargassowym) i największym na Pacyfiku. Jego średnia głębokość wynosi 4108 m, ale topografia dna zawiera wiele depresji o głębokości 6000 m, a w najgłębszym rowie Rowu Filipińskiego odnotowano głębokości około 10265-10540 m.
Jest to już wystarczająca głębokość, aby nazwać Morze Filipińskie najgłębszym morzem na świecie. Ponadto, na granicy Oceanu Spokojnego i morza leży Rów Mariański, najgłębszy punkt na głębokości 10994 m poniżej poziomu morza – najgłębsze miejsce na świecie.
